Actueel – Pagina 2

Blaauwe Dreum – Schrieverskronkels over de Drentsche Aa

In 2022 bestaat het Nationaal Park Drentsche Aa 20 jaar. In al die tijd is de kwaliteit van het gebied versterkt, is gebouwd aan de eigen identiteit en is het gegroeid in aantrekkingskracht. De diverse beekloopjes van de Drentsche Aa hebben al talloze kunstenaars geïnspireerd, en doen dat anno 2022 nog steeds. Zo vergelijkt Tonko Ufkes de Aa in zijn gedicht met een ‘blaauwe dreum’, een beeldspraak die leidde tot de titel van deze bundel.

De leden van de Drentse Schrieverskring bezingen de schoonheid van de Aa op gevarieerde wijze. U leest bijdragen van: Egbert Meijers, die ook het idee aandroeg voor deze bundel, Tonko Ufkes, Marga Kool, Harm G. Sijnstra, Jan Harbers, John B. Vorenkamp, Jan Veenstra, Klaas Koops, Mischa van Huijstee, Willem Haandrikman, Nicolette Leenstra, Gerard Nijenhuis, Peter Veen, Ria Westerhuis, Sacha Landkroon, Suze Sanders en Paula Laning.

Blaauwe Dreum is een uitgave van uitgeverij Van Gorcum en kost 15 euro. Te koop via de boekhandel of via: https://www.v angorcum.nl/catalogus/noord-nederland/100-483_Blaauwe-Dreum

Beste psychiater van mijn moeder – Paula Laning

U vroeg om een beeld van mijn moeder vroeger
Ik dicht mijn zinnen tot versregels
en strofen die roepen hoe mijn moeder vroeger
was – toen wij nog klein waren (bis) – was
mijn vader de boeman
mijn moeder de verklikker
hij sloeg ons
zij bleef
met ons

mijn moeder dicht niet maar schrijft
brieven

mijn moeder gooide borden op de grond om
de ruzie te sussen tussen mijn broer en mij
mijn zusje ruimde het puin
niets tegen papa zeggen
’s middags kocht ze nieuwe bij de kringloop

mijn moeder dicht niet maar schrijft
brieven

haar mondelinge en schriftelijke explosies verwoestten
bloedbanden
neven en nichten zagen we niet meer

mijn moeder dicht niet maar schrijft
brieven met priemende en berispende erupties
mijn vader breide alles weer recht
mijn moeder breit alleen averecht
ik realiseer me
nu pas
dat zij een realistisch beeld van de realiteit
ontbeert

Beste psychiater,
Mijn moeder maakt mijn vader zwart
haar hele leven lang en nog
steeds en met terugwerkende kracht
om hem maar niet te hoeven missen
hij is dood en zij wil ook

Drentse Schrijftafel

Hoe ziet de werkplek van een Drentse schrijver eruit? Dat is het centrale thema van de videoreeks Drentse Schrijftafel. Idee, film en interview zijn van Mischa van Huijstee. De opnamen zijn – bijna – in 1 track gemaakt, uit de hand, met een mobieltje (iPhone se).

Aflevering 1 – Annie Martens laat haar werkplek zien, vertelt dat kippen niet alleen ’tok’ maar ook ‘maar’ zeggen en leest een gedicht voor uit haar nieuwe bundel ‘Maar’.

Nul-nul – Peter Veen

Hij moet er knettergek van worden. Al die voetballers die voor een wedstrijd met hun ogen en hun armen of wijsvingers hemelwaarts gericht lopen te prevelen. Want ik verwacht niet dat ze smeken om wereldvrede. Niet om hulp en bijstand voor de verworpenen der aarde. Niet voor rechtvaardigheid. Niet voor een gezonde aarde. Niet voor een lang en gelukkig leven voor alles wat leeft. Niet voor een fijne wedstrijd. Nee. Ik verwacht dat ze allemaal vragen of hun god hen helpen wil te winnen. En als er maar één god is, dan is hij van beide partijen. Beloont hij dan de beste bidder, de eerlijkste smeker, de onschuldigste zondaar? Als ik god was speelde ik het eerlijk. Nul-nul. Ook na dagenlang penalty’s.

Lees elke zondag een nieuwe zeer kort verhaal van Peter Veen op zijn blog: www.peterveen.nl/blog

Vergankelijkheid en zelfacceptatie – Claudia Stinne

Bizar hè, hoe mooi de herfst is?
Die verscheidenheid aan kleuren, allen stralend in het najaarszonnetje.
Mijn gedachten vergelijken deze natuurpracht met het voorjaar.
Ook schitterend, met al die flitsend groene kleuren, zo totaal vers en sprankelend.
Maar veel meer eender en dertien in een dozijn.

Hier in het najaar verwelkt eenieder in diens eigen tempo.
De ene boom al bijna kaal, het blad eronder grauw en vergaan.
Tot pulp gestampt.
Een ander nog vrijwel getooid in groen blad.
Geen vleugje vergankelijkheid te bespeuren.
En allen er tussenin zo kleurrijk aan het loslaten…

Het betovert mij bijna, in deze warme gloed van de ondergaande zon.
Wie bewondert de natuur nu niet?
En toch zien wij mensen bij elkaar enkel en alleen de jeugd.
Dat frisse en ontluikende groen, waarin zo weinig variatie te bespeuren is.
Zou het de angst voor onze eigen dood en vergankelijkheid zijn?
Waarom wij de herfst in anderen afkeuren en deze bij onszelf met botox bestrijden?

Even verderop stamp ik door de modder.
En zie ik ook heus wel de narigheid van het verval.
Druilerige dagen vol grauwe luchten, mist, wind en regen.
Ze staan ineens symbool voor de kwaaltjes waarmee we opgezadeld raken,
Als de jaren steeds meer gaan tellen.
In het ene land heb je wat meer of vaker last van dergelijke kuren dan in het andere.
Maar ja de ene mens wordt ook gracieus en zonder gedoe oud.
Terwijl de ander al kwakkelend op zijn twintigste uit elkaar valt.

Gemiddeld zijn we allemaal hetzelfde.
En per definitie zijn we mens voor mens verschillend.
Of jij intens wit bent als een berkenstam,
Beige gekleurd,
Een gele of rode tint hebt,
Of zo donker bent als ebbenhout…
Ik vind alle natuur even prachtig.
Groen weidelandschap of majestueuze bergketen.
In alles zitten mooie elementen, zaken die gaan vervelen of ergelijke onhebbelijkheden.
Die weides gaan op elkaar lijken,
En de haarspeltbochten vreten je tijd op.

Wat ik maar wil zeggen: wees trouw aan wie je bent.
Het is zoals het is en wetmatigheden vallen niet te veranderen.
Eisen dat je altijd jong blijft is net zo stompzinnig als
Af willen dwingen dat het nooit meer regent…
Je kan er tegen vechten.
Of er iets van maken, zoals het is.

Van mij mag je de natuur een handje helpen,
Om jezelf goed te conserveren.
Als je goed voor je lichaam zorgt blijf je immers langer in bloei.
Maar daarin denk ik in de trant van water geven.
Maak geen karikaturistische Bonsaiboom versie van jezelf!

Claudia Stinne is auteur van Een leven op wielen en mede-auteur van Het verborgen pad

Nieuw boek van Reinier van Delden – Alsnog gefeliciteerd

In zijn zevende bundel toont Reinier van Delden opnieuw zijn talent om het menselijk bestaan te schetsen in korte, vaak humoristische verhalen. De Haagse caféhouder verkaste enkele jaren geleden naar Meppel en begon daar een nieuw leven als schrijver en dichter. Elke dag schrijft hij een kort verhaal, vaak gaat het om observaties van mensen die hem opvallen op straat, in de supermarkt of op reis. Opvallend vaak speelt in deze nieuwe bundel echter ook de liefde een rol.
Reinier van Delden geeft zijn boeken uit in eigen beheer en heeft een website voor betalende leden. Van hem verschenen eerder ‘Zonder al te veel pretenties‘ (2018), ‘Maar goed …‘ (2019), ‘Ik doe wat ik kan‘ (2020), ‘Flierefluiten’ (2020), ‘Galmanspad’ (2021) en ‘Voor wie er even bij stilstaat’ (2022).

Meer informatie is te vinden op www.reiniervandelden.nl.

Gezienus Omvlee overleden

Op reis. Alleen.
Niet meer terug naar huis.
Dan ben ik weg. Daar blijf ik.
Nog verder dan de Noordkaap of Gibraltar.
Gezienus

Gezienus Omvlee is uit de tijd gekomen. Hij was lid en ook lange tijd bestuurslid van de Drentse Schrieverskring. Het citaat komt uit de rouwkaart. De kaart was geadresseerd aan de DSK, dus iedereen is welkom.

Voor wie afscheid wil nemen ook de andere informatie uit de advertentie:
“De afscheidsbijeenkomst zal plaatsvinden op dinsdag 8 november om 14.30 in de kerk van Odoorn, Valtherweg 1, 7873 AA Odoorn. De kerk is open vanaf 13.45. Aansluitend ontmoeten we jullie in de naastgelegen Oringer Marke.
Wij willen graag alleen losse bloemen.”

“Gezienus is thuis. Bezoek is welkom: Bente 2, 7873 CX Odoorn”

‘De jongen die wilde deugen’ – nieuwe roman van Jos Govaarts

Antwan woont al jaren in Noorwegen. Na dertig jaar keert terug naar de plek waar hij is opgegroeid om afscheid te nemen van zijn vader. Herinneringen aan zijn jeugd die hij is ontvlucht, komen weer naar boven. Vier emoties die daarmee gepaard gaan, vormen de ruggengraat van de roman: de liefde voor zijn vriendinnetje Belle, de loyaliteit en het medelijden dat hij voelt voor zijn moeder, de boosheid naar zijn vader omdat die hem in de steek liet en de hunkering naar de vriendschap van zijn jeugdvriend Teun. Hij komt tot het inzicht dat alles wat genuanceerder ligt en dat niet alles wat hij voor waar aan nam zo is.

Dat proces maakt De jongen die wilde deugen (prachtige titel die de lading van het verhaal helemaal dekt) tot een emotioneel, gevoelig, maar ook dynamisch verhaal met een ontknoping die je een brok in de keel bezorgt.

Het motto van het boek is ‘Ubi caritas et amor’ (‘waar vriendschap is en liefde’). Het gaat over naastenliefde, jezelf wegcijferen.

‘De jongen die wilde deugen’ van Jos Govaarts is verkrijgbaar via de boekhandel en de bekende online winkels.

Nieuw boek van Klaas Koops: Lof der talenten

Klaas Koops heeft een nieuw boek geschreven met de titel Lof der talenten. Wat erin te lezen is, welke 182 mensen er geportretteerd zijn en waarom juist zij?

Klaas vertelt er meer over tijdens de boekpresentatie op 28 oktober 2022 in Museum Belvédère te Heerenveen. Wil je erbij zijn? Meld je dan direct aan, want er het aantal plaatsen is beperkt. Aanmelden kan via een mailtje naar info@klaaskoops.nl

Het boek direct bestellen kan natuurlijk ook via de uitgever Philip Elchers.

Verleuren – de nieuwe roman van Aagje Blink

Op woensdag 21 september was de prissentatie van de roman ‘Verleuren’ van Aagje Blink. Marga Kool – ien van de oprichters van oetgeverij ‘Het Drentse Boek’ – kreeg oet haanden van Aagje het eerste exemplaar.

Aagje Blink had jaorenlang een paramedisch beroep binnen de neurologie en psychiatrie. Ze is fascineerd deur de warking van het brein. En dat komp in ‘Verleuren’ terug. Het boek vertelt het verhaal van een tiener die heur moeder van d’ien op d’aandere dag kwietraakt. Lukt het heur um de jaoren van slopende onzekerheid en twiefel onbeschaodigd deur te kommen?

‘Verleuren’ is een oetgave van ‘het Drentse Boek’. Veur € 17,50 is het boek te koop bij de boekhandels, het Huus van de Taol in Beilen en in de webshop: https://huusvandetaol.nl/product/verleuren-aagje-blink/

Nieuw boek van Paula Laning – We lieten pap achter en brachten mam naar hun lege huis

Deze zomer is er weer een bundel van Paula Laning verschenen onder de titel We lieten pap achter en brachten mam naar hun lege huis. Dagboek over 2 jaar coronamaatregelen
De achterflap vermeldt het volgende: Twee jaar aan coronamaatregelen is niet niks. Wat doet het met je als het verpleeghuis op slot gaat waar je vader drie weken terug is opgenomen?
Hoe discussieer je met huisgenoten over interpretatie van coronaregels?
Hoe organiseer je een feest van betekenis?

Twee abnormale jaren gevangen binnen twee palindroomdata, 02-02-2020 en 22-02-2022. In veertig korte hoofdstukken koppelt Paula Laning krantenberichten aan dagboekfragmenten. Hiermee wordt de reikwijdte van twee jaar coronamaatregelen goed zichtbaar. Wat kon wel en wat mocht niet? En hoe ga je daar creatief mee om?

De bundel kost 12,50 en is verkrijgbaar bij een aantal boekhandels in Drenthe en via het webwinkeltje van Paula zelf. Het boek inkijken kan hier (pdf).